پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

فال می گیرم :

« واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند / چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند »

شاهدش را هم می خوانم :

« دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند / پنهان خورید باده که تعزیر می کنند »

به خودم می گویم امشب انگار حال لسان الغیب خراب است !  کتاب را می بوسم و کنار می گذارم . چیزی که زیاد است کتاب . آن هم از نوع شعر .

حالا فروغ را بر می دارم و تورق می کنم . می رسم به اینجا :

« پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود / به تر ز داغ مهر نماز از سر ریا

نام خدا نبردن از آن به که زیر لب / بهر فریب خلق بگویی خدا خدا »

این فروغ هم خیلی عصبانی است . از حافظ هم عصبانی تر به نظر می رسد . کتاب را طوری که خودش هم نفهمد ٬ آرام می بندم و نظری به پروین می اندازم . پروین شخصیتی آرام دارد . کاری هم به کار کسی ندارد .

شروع می کنم . تا می خواهم از اشعارش خوشه ای بچینم ٬ چشمم می افتد به این بیت :

« چشم و دل را پرده می بایست اما از عفاف / چادر پوسیده بنیاد مسلمانی نبود »

حالا که احساس می کنم پروین هم حرفش را زده ٬ کتاب او را هم می بندم . من هم کاغذی بر می دارم و از حفظ می نویسم . از ابوالقاسم حالت است :

« گر  می  خوری آشکار حد خواهی خورد / آن به که نهانی می بی حد بخوری »

می دانم؛ او هم عصبانی است . همه عصبانی هستند .

پ.ن : سه حالت دارد :

۱ . من بدبین شده ام و همه چیز را بد می بینم .( اگر بدبین شده ام بگویید . قول می دهم به مشاور مراجعه کنم . )

۲ . این شاعرهایی که نام شان هم ذکر شد ٬ همه بیماری بدبینی داشته اند و من را هم بدبین کرده اند .( که در این صورت باز هم باید به مشاور مراجعه کنم . )

۳ . این شاعران چهار تا چشم داشته اند . با دو تا زمانه خودشان را دیدند ٬ با دو تا هم زمانه ما را !  بدبینی هم در کار نیست . ( در این صورت ... )